یه قسمتی از فرهنگ ایرانی بودن هست که واقعا مسخرس. به نام لاپوشونی کردن.
مثل احمقا وانمود کردن به اینکه همچی چقدر خوبه.
مثلا یارو پست گذاشته با چادرش که ادم باید جوری زندگی کنه که بودنش چیزی به این دنیا اضافه کنه و هر خر و الاغی رو هر چقدر که منفور بوده فالو کزده و اینا. خب بخش مذهبی بالاشهری شهر ما معمولا اینشکلین.
من از یسریا خوشم نمیاد. میدونم دردشر درست کنن آزار دهنده هستن و مریض روانین. خب قطعا اونا رو فالو نمیکنم و خودشونم جر بدن طرف شون نمیرم.
و بنظرم رفتارشون مسخرس.
یه بخش دیگه از فرهنگ شون مقدس سازی هر چیزی برا خودشونه از جمله ننه باباشون. کی گفته ننه آدم یه ادم مقدسه؟ اونم یکی مث ماست. اصن اگه عاری از خطا بود که تو رو به این دنیای پر از نکبت نمیاورد. والا:)
این دسته از ایرانیا همونایی هستن که از واقعیت فرار میکنن. بابا واقعیت رو بپذیر. ننه ی تو از اسمون نیومده. باباتم همینطور. گوه هایی هم که تو زندگیت خوردی بپذیر. چرا همش مشغول لاپوشونی و پاس دادنش به اینور اونوری؟
اینا معتقدن که احساست رو نباید با زبون بیاری. چنین چیزز ومی نداره. اگه از کسی خوشت میاد بهش بگو. اگه بدت میاد بذار بدونه .
درباره این سایت