به شدت از سایت هایی که یه لحظه ی خاص از یه فیم سه ساعته رو نشون میدن و فیلم رو فانتزی سازی میکنن برا ملت بدم میاد.
هم اسپویله که اون به کنار. هم الکی فانتزی های مسخره تو مغز ملت میسازن.
زندگی یک مسیره یه هدف یا یک لحظه نیست.
و ۱۰۰ اوقات داشتن یک لحظه ارزش خیلی چیز های دیگه رو نداره.
مثلا تو فیلم گستبی بزرگ اون لحظه که بعد ۵ سال دختره رو میبینه نشون دادن خب درسته اوکی. ولی این نشر دادن به این صورت غلطه بنظر من. تو فیلم رو معرفی کن هر کی دوست داشت میره میبینه نهایتا داستان رو سرچ میکنه خودش.
ولی وقتی اینطوری میای یه لحظه خاص رو نشر میدی این فانتزی تو ذهن مردم میشه. این میشه که تو ذهن مردم مخصوصا خانوما یا یه قشری از مردم زندگی نرمال میشه زندگیی که توش پر از لحظات رمانتیک و ناب عاشقانه ست.
در حالی که اون فیلم هم ۳ ساعت بوده ۳۰ ثانیه ش رمانتیکه و وقتی فرد بره خود فیلم رو ببینه قطعا برداشتش متفاوته و اون مسیر طی شده اون دو تا نقش و هزینه های پرداخت شده رو هم میبینه.
در زندگی واقعی هم که وضع از این هم بدتره.
یعنی این لحظات خیلی رمانتیک و تخیلی صرفا در داستان ها رواج داره و خیلی وقت ها اگه بخوایم به صورت فیلم ها درش بیاریم هزینه های خیلی سنگین روحی و جسمی باید پرداخت بشه.
هزینه هایی مثل گذشتن از خود و عزت نفس.
که بنظر من هیچجوره جور در نمیاد.
درباره این سایت